Landsvirkjun og stefna

Ágætu þingmenn

 

Við hér í Norðurþingi og Þingeyjarsýslum teljum að mestur arður og hagnaður náist út úr

hverju Mw ef sem flest störf standa á bak við þá einingu. Ég sé bara ekki hag í því að selja orkuna

til orfáa aðila þó svo að þeir séu eitthvað tilbúnir að borga hærra verð fyrir orkuna það fæst töluvert hærra verð fyrir orkuna ef sem flest störf eru á bak við hvert Mw þó svo að orkukaupandinn fá það á eitthvað lægra verði. Við Íslendingar eigum Landsvirkjun, ef Landsvirkjun getur séð hag sinn í því að virkja hér hjá okkur þá er það vel. Þau skilyrði sem við eðlilega setjum hér í Þingeyjarsýlum hlýtur að vera sú að við njótum þess sem og allir aðrir Íslendingar um að geta haft atvinnu af þeirri orku sem hér er, þetta er okkar auðlind. Stefna þessarar ríkisstjórnar hefur t.d. verið sú að fullvinna fiskinn hér heima frekar en að senda fiskinn óunnin út, til hvers er það? Það er gert til að skapa atvinnu. Á þessum tveimur auðlindum okkar er enginn munur hvað þetta varðar.

 

 Það má aldrei verða að Landsvirkjun verði rekin sem eitthvert gróðafyrirtæki þannig að  við njótum þess ekki beint. Nú liggur fyrir viljayfirlýsing á milli Landsvirkjunar og Carbon Recycling International um að reisa verksmiðju í Kröflu og þarf sú verksmiðja c.a 50-60Mw við full afköst starfa við hana um 15-20 manns. Álverið á Reyðarfirði er með c.a 400 starfsmenn og annað eins við að þjónusta álverið, á álverslóðinni fyrir austan eru 801 manns dag frá degi og það næstu 40 árin lágmark. Á þessu sést að virðisaukinn fyrir Íslendinga er í álverinu eða ámóta fyrirtækjum. Landsnet segir til að hægt sé að fara út í línulagnir verði að semja við notanda sem lágmark notar 150-180Mw til einhverja tugi ára. Því samkvæmt lögum má Landsnet ekki leggja línur nema að þær skili ákveðnum arði.  Hörður forstjóri Landsvirkjunar viðurkennir það að selja orkuna til jafn öruggra aðila og t.d. álvera sé draumur fyrir fyrirtækið og bætir við að hann vilji taka meiri „áhættu“ með því að semja um hærra verð til ekki jafntraustra aðila og stóriðja sé og semja við c.a 10-20 aðila. Ég vill ekki að mitt opinbera fyrirtæki Landsvirkjun taki einhverja áhættu í sínum rekstri.  Hörður Arnarson segir að Landsvirkjun komi ekki til með að nota rannsóknarleyfið sem Orkustofnun veitti Landsvirkjun í Gjástykki og fari ekki gegn vilja „eigandans“. Þessi afstaða Landsvirkjun kristallar afstöðu ríkisstjórnarflokkanna sem þurfa nú að standa við stóru orðin eftir áratuga andstöðu sinni við stóriðju sem tóku sér þannig stöðu gegn öðrum flokkum til að skapa sér einhverja sérstöðu í pólitík.

 

Þið sem þingmenn okkar eigið að vinna að því öllum árum að skapa atvinnu og stuðla að því að

þær auðlindir sem við eigum séu nýttar í þágu allra landsmanna því allt annað byggir á því svo sem opinber þjónusta, lífvænleg sveitarfélög, byggðir Þau rök ykkar að eftir því sem Landsvirkjun fái meiri tekjur eigi það að skila betur til allra landsmanna er ég ekki að kaupa. Í því sambandi vill ég benda á að mikið kappsmál er að gera eignarnám í HS orku sem gæti kostað ríkið um 30 milljarða, 19 milljarðar voru settir í sparisjóðina, 30 milljarðar í Hörpu og svona má lengi telja þessar aðgerðir eru ekkert sérstaklega til þess að bæta landsbyggðina eða búsetu þar.   Ég tala nú ekki um að orkan sem landsbyggðin býr yfir sé notuð í slík gæluverkefni.